| เกิดขึ้นจากผลของการต่อสู้ดิ้นรนของชนชั้นคนงานร่วมกับพันธมิตรของเขา
อันได้แก่ |
| ประชาชนส่วนใหญ่ ทั้งนี้ เนื่องจากการขยายปริมณฑลของการกดขี่ขูดรีดของเหล่านายทุนแห่งประเทศ |
| จักรวรรดินิยมเข้าไปสู่ประเทศที่ล้าหลัง ทำให้ประชาชนของประเทศที่ปริมณฑลการขูดรีดของนายทุน |
| แห่งจักรวรรดินิยมครอบคลุมไปถึงต้องประสบกับความยากจนค่นแค้นอย่างแสนสาหัสเป็นทวีคูณ
บรรดา |
| นายทุนที่หากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริตแห่งประเทศเหล่านั้น
ต้องประสบกับความย่อยยับหรือความล้มละ |
| ลายตามฐานานุรูปของแต่ละนายทุน เช่น ผู้ประกอบการอิสระต้องเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัวกลายเป็นคน |
| งานไป นายทุนกลางกลายเป็นผู้ประกอบการอิสระ หรือนายทุนชาติกลายเป็นนายทุนกลางหรือล้มละลาย |
| ไปเลย นายทุนแต่เพียงสองกลุ่มเท่านั้นที่ดำรงอยู่ได้ด้วยความก้าวหน้าในท่ามกลางวิกฤติกาลเช่นนี้
นั่น |
| คือนายทุนนายหน้า ซึ่งเป็นสมุนของนายทุนจักรวรรดินิยม
และนายทุนขุนนางอันเป็นอภิสิทธิ์ชน |
| จากการต่อสู้ของประชาชนในประเทศซึ่งมีชนชั้นคนงานเป็นผู้นำ
โดยยึดกุมทฤษฎีลัทธิมาร์ก |
| และลัทธิเลนิน แห่งพรรคคอมมิวนิสต์ และด้วยความสนับสนุนของชาวกสิกร
ผู้ประกอบการอิสระ นายทุน |
| กลาง นายทุนชาติ และผู้นิยมประชาธิปไตยทั่วไป ได้ทำให้ระบอบประชาธิปไตยกฎุมพีหรือประชาธิปไตย |
| เจ้าสมบัติในประเทศนั้นพังทลายลง พร้อมกับการสถาปนาระบอบประชาธิปไตยแผนใหม่หรือเผด็จการชน |
| ชั้นกรรมาชีพขึ้นมาแทนหมายถึงอาศัยอำนาจที่ได้รับมอบหมายจากคนส่วนใหญ่เผด็จการต่อคนส่วนน้อย |
| คือพวกปฏิกิริยาและความคิดนายทุน อุดมคติของรัฐประชาธิปไตยแผนใหม่
คือ "เอกราช, ประชาธิปไตย, |
| สันติภาพและอยู่ดีกินดี" |
| ระบอบประชาธิปไตยแผนใหม่ไม่ได้ทำลายกรรมสิทธิ์ส่วนบุคคล
ในปัจจัยและเครื่องมือการ |
| ผลิต แต่หากทำลายระบบการกดขี่ขูดรีด อันทารุณเหี้ยมโหดลงเสีย
ดังนั้น พวกนายทุนนายหน้า นายทุน |
| ขุนนางและนายทุนผูกขาดจักรวรรดินิยมตลอดจนนักกดขี่ขูดรีดทั้งหลาย
จึงถูกทำลายและกำจัดลงอย่าง |
| หมดสิ้นและพร้อมกันนั้น รัฐก็ได้ให้ความช่วยเหลือสนับสนุนผู้ประกอบการอิสระนายทุนกลาง
นายทุนชาติ |
| และนายทุนเอกชนอื่น ๆ ที่หากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
เพื่อดำเนินกิจการของเขาต่อไป เพื่อประโยชน์ |
| แก่การพัฒนาเศรษฐกิจทั้งแก่สังคมและแก่ส่วนตัวเขาเอง และพร้อมกับที่รัฐได้ให้ความช่วยเหลืออย่าง |
| จริงจังต่อเศรษฐกิจสหกรณ์ในรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งดำเนินการโดยประชาชน ให้มีโอกาสแผ่ขยายออกไป |
| อย่างกว้างขวางมากที่สุด |
| เศรษฐกิจทุกรูปแบบในระบอบประชาธิปไตยแผนใหม่
ไม่ใช่อยู่ในลักษณะที่ว่า "มือใครยาว |
| สาวได้สาวเอา" ดังเช่นเศรษฐกิจในระบอบประชาธิปไตยกฎุมพีหรือประชาธิปไตยเจ้าสมบัติ
ดังนั้นเราจะ |
| เห็นได้ว่าถึงแม้ว่าระบอบประชาธิปไตยแผนใหม่ จะยังเคารพในกรรมสิทธิ์ส่วนเอกชนในเครื่องมือและ |
| ปัจจัยการผลิตก็ตาม แต่ทว่าประชาชนส่วนใหญ่ก็มีโอกาสเข้ามามีส่วนกุมอำนาจในทางเศรษฐกิจมากขึ้น
|
| เช่น การเศรษฐกิจดำเนินโดยรัฐ (ประชาชน) เศรษฐกิจสหกรณ์
และชาวนาที่ไม่มีที่นาของตัวเองทำ |
| ก็ได้รับการแจกจ่ายที่ดิน และความช่วยเหลือในเครื่องอุปกรณ์การผลิตจากรัฐ
และโดยประการสำคัญ |
| ประชาชนจะไม่ถูกขูดรีดอย่างเหี้ยมโหดอีกต่อไป และความเหลื่อมล้ำต่ำสูงของสังคมก็นับวันแต่จะหด |
| หายไปเพราะการเศรษฐกิจได้ถูกกระจายไปสู่ประชาชนส่วนใหญ่แล้ว |
| สำหรับทุนต่างประเทศนั้น
รัฐในระบอบประชาธิปไตยแผนใหม่ ไม่ขัดขวางที่จะให้ดำเนินการ |
| แต่ทั้งนี้ ต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขข้อตกลงและต้องเคารพอธิปไตยของประเทศประชาธิปไตยแผนใหม่นั้น |
| ด้วย ทุนต่างประเทศนั้นยังเป็นสิ่งจำเป็นระยะหนึ่งสำหรับประเทศล้าหลัง
เพื่อช่วยพัฒนาเศรษฐกิจในระ |
| บอบประชาธิปไตยแผนใหม่ ทั้งนี้ เพื่อเตรียมตัวเข้าสู่ระบบสังคมนิยมหรือประชาธิปไตยของปวงชนต่อไป |
| ในเรื่องสวัสดิภาพของสังคม
รัฐประชาธิปไตยแผนใหม่ถือเป็นภาระหน้าที่ที่สำคัญเป็นประการ |
| แรกที่รัฐจะต้องให้แก่ประชาชน กล่าวคือ ทุกคนตั้งแต่เกิดจนตายจักต้องได้รับความคุ้มครองดูแลจากรัฐ
|
| คือต้องให้มีที่อยู่ ที่กิน ต้องมีงานทำ เจ็บไข้ต้องมีโรงพยาบาลรักษา
ออกจากงานแล้วมีเบี้ยเลี้ยงชีพ |
| คนพิการต้องได้รับการเลี้ยงดูในสถานที่พิเศษ ให้การศึกษาและประกอบกิจเพื่อสังคมตามความสามารถ |
